Hoe word je regisseur?
Door een wonder. Of door een mysterie bij de scheiding van je ouders.
Vaak gebeurt er iets in je jeugd, dat de eerste vonk is:
Zo verging het regisseurs Urszula Antoniak (NOTHING PERSONAL) en Hanro Smitsman (SKIN):
Urszula Antoniak: "Toen ik een jaar of veertien was, was ik getuige van een wonder dat
plaatvond in een kerk. Van het ene op het andere moment waren
honderden mensen stil, klonk er muziek en begonnen die mensen te
bidden.
Of het wonder dat ik zag daadwerkelijk echt was, maakte mij niet
uit maar de reacties van de mensen waren fantastisch.
Toen dacht ik: “Wauw, dit effect is wat ik wil bereiken bij mensen,
hoe dan ook.” Het moment in de kerk was zoals een scenarist zou zeggen
een ‘inciting moment’.
Vanaf dat moment wist ik dat een bepaalde reactie wilde creëren
bij mensen: Een emotionele reactie. Niet emotioneren, maar het
manipuleren van emoties."
Hanro Smitsman: "Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik elf jaar was. Bij de familie
van mijn moeders kant hing altijd een groot familieportret. Na de
scheiding zag ik dat mijn vader uit de foto weggeretoucheerd was.
Er was daardoor een nieuwe werkelijkheid ontstaan, waar ik me als kind naar
moest verhouden, een werkelijkheid waarin mijn vader geen onderdeel
meer was van de familie.
Het was een gebeurtenis, die je alleen leest in boeken of
die in ondemocratische republieken plaatsvindt.
Die gebeurtenis tekende me als kind. Ik realiseerde mij ineens dat
werkelijkheid iets was, dat gecreëerd wordt en niet een vast gegeven is".
Lees meer (en nog veel meer over andere regisseurs) in KLIK HIER
