HELP, IK WIL OP DE SET ERVARING OPDOEN




Dit schreef ik naar elke regisseur en producent. Ik kreeg nooit een antwoord. Behalve van Ivo Niehe, die ik in mijn wanhoop ook maar geschreven had. Van hem kreeg ik een boze brief, waarin stond dat hij “al een paar jaar met dit idee bezig was”, en dat hij het copyright er op had. Pas jaren later begreep ik dat Ivo Niehe naar iedereen, die hem een brief stuurt met een idee, standaard zo’n brief terug stuurt.

Zo kwam ik niet verder.  Hoe kon ik nou van dichtbij meemaken hoe het op een echte filmset gaat? Ik bood me toen aan als gratis derde regie-assistent. Weer geen reactie. Tot ik ineens werd gebeld door een overspannen produktieleider, die zei dat ik nu meteen kon beginnen. Hoera! Maar nee, wacht even: Ik moest alleen maar met mijn auto als een gek een acteur uit Parijs gaan ophalen. Dat was het.

Pas toen ik zelf filmregisseur was begreep ik dat je liever geen “amateurs” op je set wil, die “ervaring” op willen doen. Leuk voor hen, maar lastig en soms gevaarlijk voor jezelf. Wat je wil is dat iedereen op de set een belangrijke functie heeft, die de film echt helpt. En daar betaal je graag voor, want “gratis” betekent ook dat die “amateurs” ook geen enkele verantwoordelijkheid hebben. En je niet op ze kan rekenen.


Hoe kom je dan toch op de set om ervaring op te doen? Heel simpel: Ego. Speel in op het ego van bijvoorbeeld een regisseur. Mail hem dat je een boek over hem aan het schrijven bent. Het enige hoofdstuk dat nog mist is hoe hij achter de schermen werkt. Ik zweer het je: Je krijgt meteen antwoord. En het mooie is, dat je alles te zien krijgt en hij het je nog uitlegt ook. Ik wou dat ik dat toen geweten had…

Lees ook KLIK HIER

Hoe regisseer je acteurs? (1)




ARNE TOONEN ('BLACK OUT', 'DIK TROM') : De sport van het regisseren is om niet het resultaat uit te spreken naar je acteur, maar om iemand een doel te geven, waardoor ze gaan spelen naar het resultaat dat ik in mijn hoofd heb.
Boos’ is bijvoorbeeld een resultaat, dus ik zeg dan niet tegen mijn acteur: “Speel boos”, maar: “Ik wil dat je je tegenspeler straft en kleineert”.  
                                                                     
Op die manier is de acteur meer bezig met het uitlokken van een reactie bij de tegenspeler dan dat hij een resultaat probeert te spelen voor mij en dus vooral bezig is met zichzelf en zijn prestatie. Ik wil dat acteurs altijd met elkaar bezig zijn. Ik probeer dus ten alle tijden resultaat-regieaanwijzingen te vermijden.



HANRO SMITSMAN ('SCHEMER', 'SKIN'): Als je mij zou vragen: “Wat is een regisseur?”, dan zou ik zeggen dat een regisseur iemand is, die alles mag aanwenden om je acteurs daar te krijgen, waar je ze wilt hebben om het verhaal zo goed mogelijk te vertellen.

Je hebt verschillende soorten acteurs. Sommige acteurs bereiden zich voor alsof ze een lied hebben ingestudeerd. Wanneer ik dan als regisseur vraag of ze misschien op een andere toonhoogte kunnen zingen, dan hebben ze het daar heel moeilijk mee. Het is heel lastig om met zulke acteurs te werken.



URSZULA ANTONIAK ('NOTHING PERSONAL', 'CODE BLUE'): Ik merk eigenlijk altijd dat de geweld- en seksscènes misschien wel het meest makkelijk zijn om te draaien. Een scène met geweld gaat eigenlijk maar om een ding: Macht. Dat is makkelijk uit te leggen.                  
De moeilijkste scènes om te regisseren zijn de scènes waarin het dagelijkse leven getoond wordt. Want hoe ziet het dagelijks leven eruit? We worden de hele dag omgeven door het dagelijks leven. Hoe presenteer je dat dan in film, dat het eruit ziet als het dagelijks leven?



DANYAEL SUGAWARA ('ALLES STROOMT', 'THE QUIET ONE'): Ik ben er van overtuigd dat je moet gebruiken wat een acteur al heeft: Dus bijvoorbeeld een ervaring uit zijn of haar eigen leven, waaraan je allebei kunt refereren. Anneke Blok, die in mijn film Alles Stroomt speelt, begreep als alleenstaande moeder met een puber in huis het hoofdpersonage als geen ander.

Nederland is geen filmland. Onze goede acteurs komen vaak uit het theater en niet uit de film. Repeteren voor theater is een andere manier van repeteren dan voor film. 

Veel meer over hoe je acteurs regisseert en hoe je een film maakt in DE NIEUWE REGISSEURS, KLIK HIER

Talentloze filmers krijgen subsidie




Wie krijgt subsidie? Talentloze filmmakers. 

Hoe zit dat dan?

Regisseur Urszula Antoniak legt het uit in het boek DE NIEUWE REGISSEURS

"Getalenteerde mensen hebben vaak moeite met het verkopen van hun verhaal. Als je creatief en getalenteerd bent, ben je ook onzeker. En als je onzeker bent, vinden de financiers je niet overtuigend.

Juist het subsidiesysteem zou creatieve en getalenteerde mensen moeten helpen maar het werkt nu eerder belemmerend.                                     

Het probleem van het subsidiesysteem is dat men creativiteit willen meten. Waarom willen ze dat meten? Omdat de fondsen zekerheid willen hebben. En waarom willen fondsen zekerheid hebben?

Omdat ze niet van risico’s houden. En dat is nu precies waar de schoen wringt, want film maken is juist risico nemen. Creativiteit is risico nemen.


        
Ik denk dat alleen de slechtere regisseurs uiteindelijk over zullen blijven, wanneer we doorgaan met het huidige subsidiesysteem.          

Het lastige van talentvolle mensen is dat ze al hun energie stoppen in het creatieve proces. Ze houden dan vaak geen tijd over om te netwerken en het product te verkopen.                                                       

Mensen, die geen creatief talent hebben, stoppen al hun energie in het sociaal zijn, het netwerken en het pitchen van hun verhalen. In het systeem, zoals we dat nu hebben met het netwerken en het pitchen, is het veel gemakkelijker voor filmers zonder talent om een film te maken dan voor mensen die wel talent hebben. En dat zou zo niet moeten zijn."

Dit en nog veel meer over regisseurs, acteurs, anekdotes op de filmset en unieke kijkjes achter de schermen van hoe een film gemaakt wordt in Nederland in KLIK HIER


NATHALIE’S 5 PRIKKELENDE ANTWOORDEN OVER REGIE EN FILMEND NEDERLAND




Nathalie Alonso Casale is regisseur, editor, scenariste, actrice en cameravrouw.

Haar eindexamenfilm MEMORIAS SIN BATALLAS Y OTROS MUERTOS won vele prijzen, zoals het Gouden Kalf.

Daarna maakte ze een aantal films, en was bijvoorbeeld editor van Urszula Antoniak’s films NOTHING PERSONAL en CODE BLUE.



Vanwege het boek DE NIEUWE REGISSEURS (KLIK HIER) beantwoordt ze 5 vragen:

Vraag 1: Wat moet je doen om een goede regisseur te worden? Kun je een paar do's en don’t’s noemen? Eventueel met een voorbeeld van jezelf.

Om een goede regisseur te worden moet je je concentreren op de materie- de film die je voor ogen hebt-  en niet op rode lopers of de status die je met het maken van een succesvolle film zou kunnen behalen.

Wat mij betreft gaat het daar mis, waar de ambitie om een film te maken naar uiterlijk vertoon wordt verlegd; daar waar een regisseur zich niet langer richt op het steeds verder ontwikkelen van een bezieling en het verdiepen daarvan; daar waar hij bang wordt om zijn ideeën steeds weer te herzien en bloot te leggen.

Een goede regisseur moet zijn aandacht uitsluitend richten op de ziel van de film en niet op het vakmanschap, dat -vanzelfsprekend- benodigd is om die tot uitdrukking te brengen.





Vraag 2: Wat zou er veranderd moeten worden in het huidige Nederlands film-landschap, zodat onze regisseurs nog beter worden of zich beter kunnen ontwikkelen?
In het huidige Nederlandse filmlandschap zou meer moeten worden gekeken naar de zowel artistieke als commerciële waarde van de uitzondering en van het onbekende.
Er zou minder moeten worden gekeken naar het zo risicoloos mogelijk kopiëren van productieformules die in andere, grotere, landen tot succes hebben geleid.
Er zou meer waarde moeten worden gehecht aan het ongrijpbare, risicovolle aspect van de film met betrekking tot wie de film maakt; tot het geven van de verantwoordelijkheid aan een regisseur, met als doel iets te maken, wat nog nergens anders gemaakt is en dus op internationaal niveau interessant wordt bevonden.

Er zou meer aandacht moeten zijn voor de noodzaak van hetgeen er in een film verteld wordt en minder voor  het succes van een onderwerp of thema.

Op filmscholen, kunstacademies en dergelijke instanties waar men zich bezig houdt met het onderwijzen van film zou men in plaats van succesvolle beroemdheden meer individuele, internationale, tijdloze makers aan moeten trekken die een voorbeeld zijn van hoe je ondanks het systeem overeind blijft staan.



Het zijn juist die mensen die een eigen systeem hebben weten te ontwikkelen, die jonge makers het meest inspireren tot het ontwikkelen van iets eigens, en die doorwinterde makers het meest aanmoedigen om door te blijven gaan.
Vraag 3: Kun je een voorbeeld noemen van wat voor jou de grootste kick (als regisseur) was? En een voorbeeld van wat voor jou (als regisseur) het moeilijkste/zwaarste was?
Voor mij als regisseur was de grootste kick om te ontdekken dat er iets kon gebeuren op een set dat je niet had kunnen bedenken, niet had kunnen organiseren, en dat als een cadeautje uit de hemel werd aangereikt, mits je daar open voor stond. Het vangen van die momenten is de grootste kick.
Daarmee kom ik dan op wat voor mij als regisseur het moeilijkste en zwaarste is: iedere keer te moeten vechten om ruimte te creëren voor dat soort momenten. Iedere keer geacht te worden iets magisch te kunnen produceren zonder dat er vanuit het organisatorische maakproces ook maar enige vorm van respect of erkenning is voor zoiets als het creëren van omstandigheden waarbinnen het magische zich op een gegeven moment aan zou durven te dienen.
Vraag 4: Wat is je advies aan iemand, die regisseur wil worden?

Vraag jezelf goed af of je de kracht hebt om jarenlang te vechten voor zoiets stompzinnigs als een film.

Ga indien dat niet zo is vooral iets anders doen waarbij je die kracht wel hebt.
Vraag 5: Is er eventueel iets speciaals, wat je onderbelicht vindt bij regisseurs?

Bij Nederlandse regisseurs vind ik in het algemeen het volgende onderbelicht: Het algehele gemis aan gevoel voor de grootse emoties in het leven. Het gebrek aan concentratie en het gebrek aan geloof in wonderen.



Inspirerende No Budget Films (2)



CATFISH is een van de meest intrigerende, schokkende films, die ik het laatste jaar heb gezien.

Het is tegelijk enorm inspirerend, als je bedenkt dat het gewoon met een klein cameraatje is opgenomen.



Dat is alles. Geen crew verder. En toch zo'n onvergetelijke film.

Zouden jij en ik gewoon ook kunnen doen. Gewoon morgen starten.



CATFISH gaat over het volgende (ik laat het expres mysterieus):

In het najaar van 2007 begon een gewone jongen het leven van zijn broer te filmen.

Het begon met iets vreemds. Iets kleins. Iets op Facebook, wat niet helemaal klopte.

Zijn broer begon een Facebook relatie met een jonge vrouw.



Ze hadden geen idee dat hun project zou leiden tot de meest opwindende en verontrustende maanden van hun leven.

Een echt gebeurde thriller, een schokkend product van onze tijd. Een zeer meeslepend verhaal over liefde, bedrog en genade in een labyrint van online intriges.



KLIK HIER voor de trailer

Inspirerende No Budget Films (1)



Soms kan een No Budget Film je meer inspireren dan een film van een paar miljoen.

En dan denk je: Dat kunnen wij hier ook. Gewoon beginnen....

Neem bijvoorbeeld CRAIGSLIST JOE, een zelfgemaakte documentaire.



In deze tijd van economische crisis snijdt de 29-jarige Joseph Garner zich een maand van iedereen die hij kent en alles wat hij bezit af, om te beginnen aan een gedurfd avontuur.

Gewapend met slechts een laptop, mobiele telefoon, tandenborstel, en de kleren op zijn rug hoopt Joe dat hij weer hoop zal krijgen in het gedeprimeerde Amerika.



Hij mag alleen daarvoor alleen gebruik maken van Craigslist (dat is een Amerikaanse combinatie van Facebook en Marktplaats). Zal het hem lukken?

Resultaat is een prachtige, inspirerende en verrassende film, gemaakt door deze Joe, die dit avontuur begon, en een cameraman, die hij vond... door Craigslist.

KLIK HIER voor de trailer


Er zijn 6 soorten Romantic Comedies



Hier sta ik voor een splitsing voor Death Valley: Moet ik links of rechts?

In beide gevallen is er helemaal niets de komende 40 kilometer, behalve 50 graden hitte.

Als je scenario's schrijft raak je soms de weg kwijt.

Bijvoorbeeld bij Romantische Comedies.

Wat erg helpt is te weten dat er 6 soorten zijn.

Wie daar geweldig over kan vertellen (en hij is nog aardig ook) is Michael Hauge:

KLIK HIER