IK WEES PENELOPE CRUZ EN ANTONIO BANDERAS AF VOOR EEN FILM



Als je een beetje wilt snappen wat een Amerikaan is, moet je absoluut een keer naar een basketballwedstrijd gaan. 
In Los Angeles ga je dan naar het gigantische stadion van de LAKERS in downtown: 
Als je beneden direct aan het veld wil zitten, kost je kaartje 6000 dollar. Daar zit JACK NICHOLSON elke thuiswedstrijd.  

Helemaal bovenin kost een kaartje ook nog steeds meer dan 100 dollar. Maar dan krijg je ook de MVP van Amerika te zien. 

MVP? Ja, de MOST VALUABLE PLAYER. Dat is KOBE BRYANT, de man die vaak 'in zijn eentje' een wedstrijd beslist. 
Als er gescoord wordt, klinkt er vaak mijn naam door het hele stadion: PAU!!!


 De wedstrijd wordt om de haverklap onderbroken voor reclame (voor de live-tv-uitzending). Dan houdt men het publiek bezig met van alles: Genanimeerde auto-races, cheerleaders, en de schreeuwmeter: Iedereen schreeuwt om de meter in het rood te krijgen:


En dan is er ook nog de KISS ME. Een camera zoekt stelletjes in het publiek, en die MOETEN dan kussen, aangemoedigd door het hele publiek. 

En ineens zag ik een oude bekende:



ANTONIO BANDERAS, die hier zijn vrouw, de filmster MELANIE GRIFFITH net gekust heeft...

Ooit wilde hij de tweede hoofdrol in een film van mij spelen. Ik vloog toen met mijn producent naar Madrid, waar we een hele tijd moesten wachten op Antonio. 

Intussen probeerde Antonio's manager mij steeds een onbekend klein actricetje aan te smeren. Zij zou volgens hem een wereldster worden. Ik moest haar echt erbij nemen. 

Ik werd er erg geirriteerd door. Nee, ik moest dat opdringerige kleine actricetje niet. 

Jaren later werd ze inderdaad wereldberoemd, en herkende ik haar: PENELOPE CRUZ...

Antonio was heel aardig tegen ons. Hij had speciaal het favoriete recept van zijn moeder uit Malaga laten overvliegen.

Ik was eigenlijk verrast dat deze grote ster zomaar de TWEEDE hoofdrol in mijn film wilde spelen. Maar al gauw bleek waarom:  

Hij had net in PHILADELPHIA gespeeld met TOM HANKS en in THE HOUSE OF SPIRITS met MERYL STREEP.

Maar ze hadden alle scenes, waarin Antonio SPRAK, eruit geknipt. Want ze konden zijn slechte Engels niet verstaan.

Antonio vroeg of ik dat geen schande vond. 

Ik kon Antonio's Engels ook bijna niet verstaan, zo slecht was het. En nu wilde Antonio mijn film gebruiken -of liever misbruiken- om te bewijzen dat hij WEL goed Engels kon. 

En daarvoor wilde hij graag zo'n beetje in elke scene iets Engels zeggen... ook als hij eigenlijk niet in die scenes zat. 

Dus of ik het hele script maar even snel in 2 weken wilde herschrijven naar al Antonio's wensen... dan mocht ik de film regisseren (en rijk en wereldberoemd worden).


Dat heb ik niet gedaan, alleen al omdat je als regisseur dan geen enkele machtspositie meer hebt. 

Want acteur Antonio is dan de absolute baas, die elke moment bijvoorbeeld nog meer herschrijvingen voor zichzelf kan eisen.

De film is overigens wel gemaakt, met JONATHAN RHYS MEYERS (uit MISSION IMPOSSIBLE 3 en BEND IT LIKE BECKHAM). Titel: THE EMPEROR'S WIFE. 

 De LAKERS wonnen die avond. 109 tegen 108. Dankzij MVP Kobe... En ik begreep eindelijk waarom de Amerikanen een avondje basketball zo geweldig vinden.