Toen Obama net president was geworden, was ik in Hollywood en toen deed internet het ineens niet. Daarom snel naar de dichtstbijzijnde plek met gratis internet: Jack In The Box.
Dat is een soort McDonald's, maar dan van 'lager' allooi. Als McDonald's Albert Heijn is, dan is Jack In The Box de Aldi.
Als je erg arme Amerikaanse wijken inrijdt, dan zie je op gegeven moment nergens meer winkels met bekende namen van franchises. Behalve eentje: Jack In The Box.
Die is meestal 24 uur per dag open, alle dagen van het jaar, ook op eerste Kerstdag. Het stikt er dan van de zwervers, die zich proberen te warmen.
De Jack In The Box, waar ik me heen haastte, staat midden in Hollywood, tegenover de Amoebe muziekwinkel, waar je minstens 1 keer geweest moet zijn als je hip wil zijn.
Ik stond achter een rommelige vijftiger, die een beetje op Geert Mak leek. Hij droeg een crew jasje van KILL BILL 2 van regisseur Tarantino.
Ik dacht: Toch even vragen. Hoe was dat nou, met Tarantino en zo...
Hij vertelde mopperig dat hij chef licht was en dat deze Tarantino-film gewoon een klus als alle andere klussen was. Ach die Tarantino, die was eigenlijk niet anders dan de gemiddelde andere regisseur: Een wat opgefokte creatieve gek, die steeds iets onmogelijks wil, wat wij gewone crew-mensen maar weer moesten oplossen...
Hij bestelde een hamburger en zei: Ach meneer, ik weet niet of u wel eens een regisseur op een set gezien heeft: Dat zijn vaak net kleine tirannen, die denken dat ze ineens een hele grote u weet wel hebben...
Ik dacht: Laat ik nou maar niet zeggen dat ik ook regisseur ben.
Meteen begon hij over de slechte situatie hier in Californie. Want al het filmwerk is verhuisd naar het goedkope Canada. En sinds een paar jaar naar andere staten, die geweldige tax-breaks geven.
En dat betekent dat hij nooit meer aan het werk komt. Want hij mag vanwege de vakbond niet buiten Californie werken.
Daarom is hij nu al lange tijd zonder werk. Vanwege die verdomde vakbond, die voor hem moet zorgen, maar nu zorgt dat hij nooit meer kan werken.
Nee, hij zag het somber in.
Maar, zei hij, ik had nooit kunnen dromen dat een zwarte man president van Amerika zou worden. Dus wie weet is er nog hoop...
Ik nam een kop koffie (want op je bonnetje staat de code om draadloos te kunnen internetten). Buiten zag ik dit schilderij van Obama hangen.
Een zwarte zwerver verderop zag me blijkbaar kijken: Hij zei: Belachelijk toch! President van Amerika, dat is de slechtste baan, die er bestaat. En wie krijgt weer die slechtste baan? Een zwarte!
