Ik zat in een exclusieve besloten voorvertoning van een nieuwe Nederlandse internationale film.
Iedereen was opgewonden, want uit Amerika waren grote filmstudiobazen overgevlogen, want dit was de nieuwe film van Tom Hulce, die Mozart in de Oscar-film AMADEUS speelde.
Iedereen was opgewonden, want uit Amerika waren grote filmstudiobazen overgevlogen, want dit was de nieuwe film van Tom Hulce, die Mozart in de Oscar-film AMADEUS speelde.
Ik was ook opgewonden, want ik had bijna een jaar aan het script gewerkt:
Eerst was het grote nieuws dat Tom Hulce de hoofdrol wilde doen. Deze grote Amerikaanse filmster Tom Hulce ging MIJN DIALOGEN uitspreken... ik was erg zenuwachtig, maar hij vond ze nog goed ook!
Helemaal leuk, want dit was de allereerste keer dat ik aan een -geproduceerd- scenario had geschreven. (Dit speelt ruim 20 jaar geleden).
Eerst was het grote nieuws dat Tom Hulce de hoofdrol wilde doen. Deze grote Amerikaanse filmster Tom Hulce ging MIJN DIALOGEN uitspreken... ik was erg zenuwachtig, maar hij vond ze nog goed ook!
Helemaal leuk, want dit was de allereerste keer dat ik aan een -geproduceerd- scenario had geschreven. (Dit speelt ruim 20 jaar geleden).
Ik had toen met de Poolse regisseur ook hard geschreven aan Rutger Hauer als tegenrol: maar die deed het uiteindelijk niet. Daarna schreven we op Jeroen Krabbe, die deed het wel.
Daarna werkten we keihard aan de vrouwenrol voor de Drenthse actrice Marouschka Detmers, die in Frankrijk en Italie furore maakte toen bij grote regisseurs als Godard. Ze speelde daar een aantal "schandalige" rollen.
Dat gaf mij hoop, want de Poolse regisseur wilde zo onderhand dat elke actrice in de film naakt zou gaan, omdat naakt voor Polen betekent "vrijheid" en daar ging deze eigentijdse versie van het Anne Frank-verhaal over.
Maar Marouschka bleef liever daar, en dat werd Manouk van der Meulen (die het geweldig deed).
Dat gaf mij hoop, want de Poolse regisseur wilde zo onderhand dat elke actrice in de film naakt zou gaan, omdat naakt voor Polen betekent "vrijheid" en daar ging deze eigentijdse versie van het Anne Frank-verhaal over.
Maar Marouschka bleef liever daar, en dat werd Manouk van der Meulen (die het geweldig deed).
En nu ging ik het eindresultaat zien.
Ik zat achter actrice Manouk. Voordat de vertoning begon, raadde iemand haar sterk aan haar naam te veranderen. Want anders zou ze het nooit maken in Amerika. Het voorstel was om haar als Manouk Meulen op de titels te zetten. Of liever nog Manouk Meul. Of Mill.
Manouk zei beleefd dat ze erover zou denken. Het licht ging uit. De film begon. Ik was meteen in verwarring, want de eerste zes bladzijdes van het script waren niet verfilmd. Ik snapte niets van het verhaal, wat ik zo goed kende, en zo lang aan gewerkt had.
Na 20 minuten ging het licht even aan, om de filmrol de wisselen. De Amerikaanse hoge filmstudiobazen gingen de gang op, wachtend op de producent om een deal te sluiten. De producent bleef echter in de zaal en zei tegen ons verkneukelend: Ik laat ze nog even wachten, dat drijft de prijs op.
Ik zag vervolgens weer 20 -lange- minuten, met als unicum: de enige filmscene, waarin Karin Bloemen haar borsten ontblootte. "Vrijheid" ook voor Karin.
Toen ging het licht weer aan. De producent ging nu wel de gang op om een werelddeal met de hoogst biedende studiobaas te sluiten. Onderwijl legde de regisseur me uit dat die unieke premiere van de blote borsten van Karin dat weggeschrapte begin zouden doen vergeten.
Toen ging het licht weer aan. De producent ging nu wel de gang op om een werelddeal met de hoogst biedende studiobaas te sluiten. Onderwijl legde de regisseur me uit dat die unieke premiere van de blote borsten van Karin dat weggeschrapte begin zouden doen vergeten.
Manouk twijfelde inmiddels of ze nou als "Manouk Meulen" of "Manouk Meul" op de credits moest.
Maar even later bleek dat dat niet hoefde. De Studiobazen hadden blijkbaar een zelfde ervaring als ik: Ze snapten niets van het begin, begrepen ook niets van wat er volgde en waren na 20 minuten naar de gang gegaan... om vervolgens meteen terug naar Hollywood te vliegen.
Maar even later bleek dat dat niet hoefde. De Studiobazen hadden blijkbaar een zelfde ervaring als ik: Ze snapten niets van het begin, begrepen ook niets van wat er volgde en waren na 20 minuten naar de gang gegaan... om vervolgens meteen terug naar Hollywood te vliegen.
Blijkbaar waren we niet de enigen, die het niet snapten. Een recensie over de premiere in de Volkskrant was: "Het enige applaus kwam van het geluid van de klapperende deuren van het weglopende publiek."
Zonde van zoveel hard werk. Mijn allereerste verfilmde dialogen en scenes... En Karin's borsten hadden de film niet kunnen redden.
Pluspunt was wel dat Manouk nu niet Manouk Meul heet...
