Nathalie Alonso Casale is regisseur, editor, scenariste, actrice en cameravrouw.
Haar
eindexamenfilm MEMORIAS SIN BATALLAS Y OTROS MUERTOS won vele prijzen, zoals
het Gouden Kalf.
Daarna
maakte ze een aantal films, en was bijvoorbeeld editor van Urszula Antoniak’s
films NOTHING PERSONAL en CODE BLUE.
Vanwege
het boek DE NIEUWE REGISSEURS (KLIK HIER) beantwoordt ze 5 vragen:
Vraag
1: Wat moet je doen om een goede regisseur te worden? Kun je een paar do's en
don’t’s noemen? Eventueel met een voorbeeld van jezelf.
Om een goede regisseur te worden moet je je concentreren op de materie- de film die je voor ogen hebt- en niet op rode lopers of de status die je met het maken van een succesvolle film zou kunnen behalen.
Wat mij betreft gaat het daar mis, waar de ambitie om een film te maken naar uiterlijk vertoon wordt verlegd; daar waar een regisseur zich niet langer richt op het steeds verder ontwikkelen van een bezieling en het verdiepen daarvan; daar waar hij bang wordt om zijn ideeën steeds weer te herzien en bloot te leggen.
Een goede regisseur moet zijn aandacht uitsluitend richten op de ziel van de film en niet op het vakmanschap, dat -vanzelfsprekend- benodigd is om die tot uitdrukking te brengen.
Vraag
2: Wat zou er veranderd moeten worden in het huidige Nederlands film-landschap,
zodat onze regisseurs nog beter worden of zich beter kunnen ontwikkelen?
In het huidige Nederlandse
filmlandschap zou meer moeten worden gekeken naar de zowel artistieke als
commerciële waarde van de uitzondering en van het onbekende.
Er zou minder moeten worden
gekeken naar het zo risicoloos mogelijk kopiëren van productieformules die in
andere, grotere, landen tot succes hebben geleid.
Er zou meer waarde moeten
worden gehecht aan het ongrijpbare, risicovolle aspect van de film met
betrekking tot wie de film maakt; tot het geven van de verantwoordelijkheid aan
een regisseur, met als doel iets te maken, wat nog nergens anders gemaakt is en
dus op internationaal niveau interessant wordt bevonden.
Er zou meer aandacht moeten zijn voor de noodzaak van hetgeen er in een film verteld wordt en minder voor het succes van een onderwerp of thema.
Op filmscholen, kunstacademies en dergelijke instanties waar men zich bezig houdt met het onderwijzen van film zou men in plaats van succesvolle beroemdheden meer individuele, internationale, tijdloze makers aan moeten trekken die een voorbeeld zijn van hoe je ondanks het systeem overeind blijft staan.
Er zou meer aandacht moeten zijn voor de noodzaak van hetgeen er in een film verteld wordt en minder voor het succes van een onderwerp of thema.
Op filmscholen, kunstacademies en dergelijke instanties waar men zich bezig houdt met het onderwijzen van film zou men in plaats van succesvolle beroemdheden meer individuele, internationale, tijdloze makers aan moeten trekken die een voorbeeld zijn van hoe je ondanks het systeem overeind blijft staan.
Het zijn juist die mensen die een eigen systeem hebben weten te ontwikkelen,
die jonge makers het meest inspireren tot het ontwikkelen van iets eigens, en
die doorwinterde makers het meest aanmoedigen om door te blijven gaan.
Vraag
3: Kun je een voorbeeld noemen van wat voor jou de grootste kick (als
regisseur) was? En een voorbeeld van wat voor jou (als regisseur) het
moeilijkste/zwaarste was?
Voor mij als regisseur was
de grootste kick om te ontdekken dat er iets kon gebeuren op een set dat je
niet had kunnen bedenken, niet had kunnen organiseren, en dat als een cadeautje
uit de hemel werd aangereikt, mits je daar open voor stond. Het vangen van die
momenten is de grootste kick.
Daarmee kom ik dan op wat voor mij als regisseur het moeilijkste en zwaarste
is: iedere keer te moeten vechten om ruimte te creëren voor dat soort momenten.
Iedere keer geacht te worden iets magisch te kunnen produceren zonder dat er
vanuit het organisatorische maakproces ook maar enige vorm van respect of
erkenning is voor zoiets als het creëren van omstandigheden waarbinnen het magische zich op een
gegeven moment aan zou durven te dienen.
Vraag
4: Wat is je advies aan iemand, die regisseur wil worden?
Vraag jezelf goed af of je de kracht hebt om jarenlang te vechten voor zoiets stompzinnigs als een film.
Ga indien dat niet zo is vooral iets anders doen waarbij je die kracht wel hebt.
Vraag
5: Is er eventueel iets speciaals, wat je onderbelicht vindt bij regisseurs?
Bij Nederlandse regisseurs vind ik in het algemeen het volgende onderbelicht: Het algehele gemis aan gevoel voor de grootse emoties in het leven. Het gebrek aan concentratie en het gebrek aan geloof in wonderen.
