VRAAG: Mensen vragen me vaker: Heeft het wel zin om zo’n filmtest te doen?
Ze bedoelen zo’n zeer uitgebreide R(ecruited) A(udience)
S(creening) van soms zo’n 12.000 euro per test van een filmversie voor publiek.
MIJN ANTWOORD: Ja en nee.
JA: Vooral bij comedy vind ik dat je moet testen. Omdat je
nooit weet waar een publiek om lacht. En een comedy maak je voor een volle
zaal.
Bij FILMPJE! hebben we 4 keer voor volle zalen getest en steeds verbeterd, totdat we een
film hadden, die door het publiek dat we wilden bereiken helemaal werd
volgelachen.
ALLES IS LIEFDE is ook een aantal keer getest, voordat de film
optimaal werkte. USHI MUST MARRY heeft ook een aantal testen voor publiek
gehad, voordat ie optimaal werkte.
Het is inspirerend als je bij zo’n test merkt
dat een volle zaal hard lacht, en het geeft precies aan, waar je nog verder aan
moet werken.
Bij comedy denk je namelijk soms zeker te weten dat een bepaalde scene erg grappig is, maar bij zo’n test lacht er helemaal niemand om die scène. Dan werk je door, tot het optimaal werkt, en het geeft veel bevrediging, als het dan allemaal werkt voor je publiek.
Bij comedy denk je namelijk soms zeker te weten dat een bepaalde scene erg grappig is, maar bij zo’n test lacht er helemaal niemand om die scène. Dan werk je door, tot het optimaal werkt, en het geeft veel bevrediging, als het dan allemaal werkt voor je publiek.
NEE: Bij een heleboel andere genres en kleine films hoef je
van mij niet te testen. DE HEINEKEN ONTVOERING heeft bijvoorbeeld niet zo’n RAS-screening
gehad.
Een aantal jaren geleden verplichtte het Filmfonds vaak nog zo’n
RAS-screening. Waarom? Het geeft een heel goed inzicht in dingen als: Is je
verhaal duidelijk? Sluit het aan bij de beleving van de leeftijdsgroep, die je
wil bereiken? Welk publiek waardeert je film? Is er wel een publiek?
Maar zulke
dingen gelden mijns insziens bijvoorbeeld niet bij arthouse films.
Alleen bij grote publieksfilms zou je het kunnen overwegen. Maar als je een film met visual effects hebt, die tijdens de montage nog niet af zijn, dan kan je het niet testen, omdat het publiek echt niet door onaffe visual effects kan kijken. Bij ZOMBIBI bleek dat tijdens testen: Men kon niet doorheen kijken dat de stad, die in brand moest staan, nog niet in brand stond. (Overigens: Ik hoorde dat ZOMBIBI deze week door WARNER BROS USA DIGITAL is aangekocht. Toch leuk!)
Alleen bij grote publieksfilms zou je het kunnen overwegen. Maar als je een film met visual effects hebt, die tijdens de montage nog niet af zijn, dan kan je het niet testen, omdat het publiek echt niet door onaffe visual effects kan kijken. Bij ZOMBIBI bleek dat tijdens testen: Men kon niet doorheen kijken dat de stad, die in brand moest staan, nog niet in brand stond. (Overigens: Ik hoorde dat ZOMBIBI deze week door WARNER BROS USA DIGITAL is aangekocht. Toch leuk!)
VOORBEELD van zo’n RAS-screening:
Hier onder een aantal foto’s van diverse rapporten van zo’n
RAS screening. Deze gaat over mijn film SURPRISE, wat later MAFRIKA werd. De
opdrachtgever (Ministerie van Ontwikkelingshulp) wilde de doelgroep 12 tot 18
jaar bereiken. Best goed getest na de eerste montage voor publiek, maar helaas
ging de producent failliet en werd de film nooit uitgebracht, ondanks de Gouden Kalf Publieksprijs.
